Zgodnie z 6 ust. 2 u.p.o.l., jeżeli okolicznością, od której jest uzależniony obowiązek podatkowy, jest istnienie budowli albo budynku lub ich części, obowiązek podatkowy powstaje z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym budowa została zakończona, albo w którym rozpoczęto użytkowanie budowli albo budynku lub ich części przed ich ostatecznym wykończeniem. Obowiązek podatkowy może być związany z rozpoczęciem użytkowania budynku lub jego części przed ich ostatecznym wykończeniem. W tym przypadku chodzi oczywiście o rozpoczęcie faktycznego użytkowania budynku lub jego części. W takiej sytuacji nie muszą być spełnione warunki uprawniające do użytkowania budynku, o których mowa w art. 54 czy 55 ustawy Prawo budowlane.
W przypadku nowo wybudowanych budowli albo budynków istotnym zdarzeniem – z punktu widzenia umiejscowienia w czasie momentu powstania obowiązku podatkowego – jest zakończenie ich budowy albo rozpoczęcie użytkowania, ale to drugie tylko wówczas, gdy ma ono miejsce wcześniej, czyli przed ostatecznym zakończeniem budowy budowli albo budynku. Z art. 6 ust. 2 u.p.o.l. wynika uzasadnione twierdzenie, że rozpoczęcie użytkowania budynku nawet jeszcze ostatecznie niewykończonego powoduje konieczność zapłacenia podatku od początku następnego roku i to ustalanego od całego budynku, co oznacza, że obowiązek ten dotyczy również budynku, który nie został wykończony czy przekazany do użytkowania. Należy także zauważyć, że ustawodawca zdecydował o powiązaniu powstania obowiązku podatkowego z „rozpoczęciem użytkowania budowli albo budynku”, a nie z formalnościami jak np. decyzja o pozwoleniu na użytkowanie. Ustawowa definicja budynku jako przedmiotu opodatkowania takiej cechy nie podaje. (tak: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 26 października 2016 r. I SA/Bd 589/16).
r.pr. D. Śmiłek